FAMILIE, Guatemala & home sweet home!

Dit wordt mijn laatste update alweer.. Ik zit nu thuis in Utrecht met een trui, een sjaal, dikke legging, winterlaarzen en een koude winterneus. Gek en heerlijk om weer terug te zijn. Ik kan ineens weer warm douchen, sta af en toe op voor een (heeerlijke) boterham met PINDAKAAS, drink af en toe een kopje koffie MET melkschuim en een speculaasje, haal alle afleveringen in van WIE IS DE MOL!!, mijn wc-papier kan gewoon weer door de wc zonder dat ik de boel verstop, ik kan Arnie af en toe een kus geven, bellen met mijn zus Lideke voor advies wat ik aanmoet vandaag, hardlopen zonder dat er 10x oehlalalaaa- princesa wordt genoemd, Nederlands praten tegen de kassajuf (die me dan ook nog begrijpt!), fietsen door Utrecht, pap en mam weltruste knuffelen en mijn vriendinnen zien. Best prima, Nederland;).
Toch schrijf ik mijn blog toch wel met iets van nostalgie naar het mooie-zwetende Nicaragua waar alles mogelijk was en stress ver te zoeken. Ik heb al een tijdje niet geschreven, graag wil ik toch nog de laatste avonturen met jullie delen.

22 december was mijn eerste dag en nacht in Hostel Mexicana... ALLEEN! Jahoor, na 4 maanden was ik voor het eerst alleen. Het voelde wel een beetje gek, maar gelukkig was Flor (de huisbaas) er die héél erg van babbelen houdt en mijn ochtend een uurtje gestaag heeft vol gebabbeld. Daarna volgden een dag vol skypen, hostels regelen, film kijken, eten en het plan was er om in te pakken. Helaas ging het inpakken wat minder soepel en heb ik het uitgesteld tot nu. (wat ik nu dus eigenlijk weer uitstel door te typen)
Ik zag er denk ik een beetje zielig uit, dus heeft Flor me meegenomen uiteten, super lief! We hebben haar favoriete gerecht gegeten (mexicaanse salade), vervolgens een cheesecake naar binnen gewerkt en het afgesloten met een ijsje. Echt een feest:). Tijdens het eten kwam er nog een heel mooi klein kindje bij me opschoot die een Nederlandse moeder en Braziliaanse vader had. Het kindje kon en een beetje Nederlands en een beetje Spaans! Daar heb ik dus lekker mee gegrapt.
Na de bijzondere ervaring van een nacht alleen in Nicaragua volgde een ochtend alleen. Een meisje heeft me mee het centrum ingenomen voor een kop koffie omdat ik aan het zenuwpezen was omdat papa, mama en ties diezelfde avond aan zouden komen!!!!!! Rond een uur of 1 ben ik naar Managua gegaan waar ze rond half 10 zouden aankomen. Na een middag rond springen van zenuwen in een hostel kon ik ein-de-lijk rond 21u met een shuttle mee om mijn familie op te halen. Na een uur wachten op het vliegveld (wat voelde als 4 uur) kwamen ze aan! JAAAAAAAAAAAAA!!!
Dinsdag zijn we meteen naar Leon doorgereisd met de UCA om met kerst in een leuke stad te zijn. Het was heerlijk om Nicaragua met mijn familie te delen en de verbazing op de gezichten te zien van loslopende koeien op de weg, enorme dansende poppen (er wordt altijd wat gevierd), de drukte van de markten en de chaos van het verkeer. In de avond hebben we een swingende 30 min. van een kerkdienst meegemaakt. Bij de zegen kregen wij allemaal van de bevolking om ons heen een dikke knuffel. De nacht verliep iets stroever. Pap, mam en Ties waren om 4.00u allemaal klaar wakker en begonnen lekker te kletsen, filmpjes te laten zien en grappen te maken. Toch wel wennen die 7 uur tijdsverschil. De volgende dag volgde de eerste ervaring voor mijn familie in een chickenbus. Met z’n vieren geplet tegen een deur, zwetend tegen andere lichamen richting het strand.
De 26ste was het tijd voor het echte werk. We hebben de vulkaan ‘cerro negro’ beklommen!! Deze vulkaan is 675 meter hoog en is voor het laatst uitgebarsten in 2002. Naar verwachting zal de vulkaan in het aankomende jaar nog een keer uitbarsten, maar dat vertelde de gids natuurlijk achteraf.
Hierna zijn we allemaal naar beneden gezoefd op een board, mama rechtop als een diva, op het tempo van een stoomlocomotief maar super dapper! Papa, zo snel dat hij zijn pet verloor met zijn optimistische woorden beneden aan de berg ‘let’s do it again!’ en Ties supersnel en 2x achter elkaar! De trotse foto’s in gele pakken volgen nog;).
De volgende ochtend hebben we in een heel leuk en lekker bakkertje onbeten (Pan y Paz) waarna we de bus naar het Noorden van Nicaragua hebben gepakt. Op naar Esteli. In de avond belanden we per ongeluk in Café Luz waar hele mooie live muziek was. Wij als trouwe fans hebben direct 3 cd’s gekocht. De volgende dag zijn we om 4.30 opgestaan om in het natuurreservaat van Miraflor te gaan wandelen. Na 2 watervallen, koffieplantages en heel wat geklim zijn we bij een familie in Miraflor blijven slapen. In de avond werden we nog spontaan uitgenodigd op een verjaardag van een hele lieve oma. Erg spontaan en een beetje ongemakkelijk..
De volgende dag zijn we gaan paardrijden in de natuur! Heel mooi en best spannend door beekjes, lastige stenen weggetjes en dwars door landschappen. Waar het Nederlandse paard al 7 keer was gevallen, deden onze paarden het prachtig! Ze hebben zich 4 uur suf geklommen, de helden! Voor papa, mama en Ties was het de eerste keer EN ALLEMAAL zijn we zonder helm in galop de natuur in gegaan! Papa beschreef het in een boekje als een top zorro-gevoel, wat wil een mens nog meer.
In de avond hebben we wat gegeten in ons stamcafé Luz waar we weer heerlijk werden verwend met live muziek.
De volgende dag hebben we de bus gepakt naar Granada waar ik dan eindelijk de stad kon showen waar ik 4 maanden heb gewoond. Na een ijskoffie bij Maria Elena hebben we salsa gedanst in Hotel Corazon. De 31ste hebben we onbeten bij Café de las sonrisas, hier word je bediend door dove mensen. Een hele fijne sfeer en hangmatten te koop. Wij hebben direct maar meteen 3 hangmatten gekocht. In de avond hebben we in Hostel Hamacas oud en nieuw gevierd. Bijna de hele Nederlandse gang was compleet inclusief familie en aanhang. Iedereen kwam met hapjes, drankjes en heel veel leuke praatjes. Om 12 uur NL-tijd hebben we de Spaanse traditie met druiven gedaan (bij elke klokslag voor middernacht wordt een druif gegeten, als je dit volhoudt staat dit voor geluk in het niewe jaar). Ties en ik zijn geeindigd in de stad en hebben lekker gedanst in de club Kelly’s.
De volgende dag om half 7 brak en duizelig opgestaan om de boot van half 11 naar het eiland Ometepe te halen. Op het eiland hebben we 4 fietsen gehuurd en hebben we in 2 dagen het halve eiland doorgefietst, apen gespot, heerlijk gezwommen op playa Santa Domingo en een hoop vee op de weg ontweken. 4 januari zijn we naar de markt in Masaya gegaan. Heerlijk om dit met papa, mama en Titia te doen! Wild enthousiast van marktkraam met varkenskoppen naar marktkramen met souvenirs. Warm, uitgeput en volgepakt zijn we geeindigd bij The Nanees voor heerlijke koffie. De beste aankopen: rieten hoedjes in de kleuren rood en groen, een leren pet voor pap met ‘Hans’ erop gedrukt en een boodschappenmand voor mama. In de middag zijn we naar een collega fysiotherapeut gegaan waar we uitgenodigd waren voor een lekkere Nicaraguaanse hap. Het zoontje Kevin breekt het ijs door al zijn trucs te showen en wij breken het ijs door al onze trucs van vroeger te laten zien. (mama kon zelfs nog 5 min. zonder handen op haar hoofd staan). Het was heel gezellig en eigenlijk wilde de familie ons niet meer laten gaan. Toen we weer in Granada aankwamen kreeg ik direct 2 smjes en 3 telefoontjes of alles goed ging, wat ik aan het doen was en een weltrusten van het zoontje.
Maandag werd ingevuld door een bezoek aan een school waar we spontaan een presentatie van 15 min. kregen van een directrice. In de middag zijn we naar Laguna de Apoyo geweest. Dit is een krater in een vulkaan waar je in heel schoon water lekker kan zwemmen. Dinsdag zijn we op de vulkaan Mombacho geweest waar we een oversekste gids hadden die bij elke plant wel een hippe grap had wat sowieso aan seks te koppelen was. Door de hoeveelheid flauwe grappen was het stiekem toch wel grappig. In de middag zijn we langs het verpleeghuis gegaan waar ik 2 middagen in de week stage heb gelopen. Leuk om mijn favoriete lieve oudere vrouw aan pap, mam en Ties te showen. Ook de oudere vrouw vond het prachtig om mijn familie te zien en vond ze geweldig. In de avond zijn we nog hartelijk begroet door een Nicaraguaans jongetje waar ik met de andere meisjes altijd mee heb gekletst. Ook mijn familie wist dit jongetje te entertainen met wenkbrauwen die alle kanten op konden, verschillende manieren te fluiten en te grappen. Van hem hebben we een aantal armbandjes gekocht voor de familie thuis. De 8ste zijn we met z’n allen langs mijn stage geweest. De plek was verplaatst doordat er te veel patiënten met dengue waren in het oude gebouw. Na een uur zoeken hebben we het gevonden en werden we warm ontvangen. De therapeuten waren HEEL dankbaar voor de heerlijke kaas en drop en snoepten er op los.

9-01: Helaas peanutbutter.. om 5.30 werden papa, mama en Ties opgehaald met de taxi om naar het vliegveld te gaan. Na mijn tranen half in te houden en half uit te sproeien ben ik een beetje verward nog even gaan slapen. Later kreeg ik bericht dat de fam. uren zijn vertraagd door een kapot vliegtuig en de vlucht uiteindelijk gecancelled is! Na verplicht 4 uur slapen in een Hilton hotel konden ze gelukkig via Boston en Frankfurt naar Amsterdam. De reis is gelukkig uiteindelijk goed gegaan maar wel met dubbele reistijd..
De donderdag voor mij verliep niet zo soepel. Ik had de volgende dag een presentatie in het Spaans die ik nog half moest voorbereiden en ik voelde me niet lekker. Na een onderzoek bij de dokter bleek ik parasieten te hebben, dat verklaart wel wat.. Iedereen in Hostel Mexicana heeft onderzoek gedaan, en ja, ook iedereen had parasieten! Dat had dan wel weer iets gezelligs.

Vrijdag was mijn laatste stagedag met de spaanse presentatie om 8 uur in de ochtend. Iedereen kwam natuurlijk te laat en uiteindelijk heb ik de presentatie om 9 uur voor mijn stagebegeleider, een fysiotherapeut, een paar patiënten en een telefonerende fysiotherapeut gedaan. Wel vonden ze het allemaal erg goed en knap in een andere taal. Gelukkig maar. In de middag hadden mijn collega’s lunch geregeld (salade, tortilla en chiceron (*een soort gefrituurde varkensoren)). Ik had een typische zoete roze marshmallow taart gekocht wat het afscheid iets verzachtte;). Na wat rond gekus, geklets en mailadressen uitgewissel was het dan echt de laatste dag stage.

TOEN WAS HET TIJD VOOR HET GUATEMALA AVONTUUR:
Met Lisa en Nathalie ben ik gereisd vanuit Managua met de Tica Bus. De broer van Nathalie zou in Guatemala invoegen. Om 3.00u werden we opgehaald door de taxi om hierna met de tweedaagse busreis te starten. De eerste dag stranden we in San Salvador waar we in een Tica hotel zijn gaan slapen om de volgende dag weer vroeg de richting naar Guatemala city te vervolgen. Vanuit Guatemala city zijn we naar de koloniale stad Antigua gegaan. Hier was ik echt dolgelukkig en wilde ik eigenlijk echt nooooit meer weg! Alle vrouwen zagen er uit als indianen en waren prachtig! Veel mannen zagen eruit als cowboys met hoeden en cowboylaarzen! De traditionele kleren waren zo mooi dat ik bijna de neiging had om ook een gekleurde wikkelrok in kleedjes print te kopen, maar ik denk toch dat het bij een blanke nederlander toch minder mooi is. Overal waren leuke winkeltjes met allerlei kleuren, kleden, siraden en maya beeldjes. Hier zijn we dus een souvenir aanval begonnen. In de avond zijn we in een bagelrestaurant gaan eten en draaiden ondertussen een film ‘the heat’op groot scherm. Dit moeten we ook in Nederland krijgen!! Ik word dan sowieso vaste klant:D.
In de nacht heb ik Lisa rond 4 uur uit haar slaap gehaald omdat ik droomde dat zij nog souvenirs wilden kopen. Wanneer kan je dat nou beter gaan doen dan 4 uur ‘s nachts dacht ik..?

De tweede bestemming was San Pedro la laguna bij Lago de Atitlan. Met de chickenbus scheurden we door de bergen, heftige bochten en hobbelige wegen. Het gevolg hiervan was dat iedereen in de bus op elkaars schoot belandde, ik een kindje heb geplet met mijn backpack, er een kotsende vrouw niet meer kon stoppen met kotsen, en iedereen zich schrap zette voor elke bocht. Eenmaal aangekomen was het heerlijk. We hadden een heel mooi hostel met een klein ijskoud zwembadje en een mooi restaurantje. In de avond was er een feest in ons hostel waar we van 19u-23u hebben gesprongen, gedanst en geschud. We kregen nog een vraag of alle Nederlanders zo ‘raar’ dansten. (sorry voor het beeld wat we hebben geschept).
In de nacht was Lisa helaas weer de dupe van mijn geslaapwandel/droom. Ik ben bang dat ze nu nooit meer bij mij in de buurt durft te slapen.. Maar het leek echt alsof er een soort mol/cavia in mijn bed lag en ik dacht ook oprecht dat de mol/cavia richting Lisa kroop. Ik probeerde natuurlijk de held in mijn nachtmerrie uit te hangen en gilde Lisa uit haar slaap met de woorden: ‘HIJ KOMT JOUW KANT OOOOOOOP, PAS OOOOP’. Lisa en ik hebben nog een uur lopen zoeken, gillen bij elke schaduw en uiteindelijk na zenuwachtig gegiechel zijn we toch maar gaan slapen. Gelukkig heb ik Lisa geen enkele keer meer uit haar slaap gebruld.
De volgende dag hebben we een kleine hike gedaan. De Indian Nose, een prachtig uitzicht wat de klim zeker waard was! Om alle actie te belonen zijn we in de avond in een hottub geplonsd met uitzicht op het meer. Helaas waren er andere baden die ze met warm water moesten vullen waardoor wij na 2 uur ijskoud water hadden. Toch bleven we zitten omdat het buiten ook ijskoud was. (echt waar, Guatemala is echt kouder!)
De volgende dag gingen we door naar Languin. Na een hele dag reizen kwamen we rond half 12 ’s nachts eindelijk aan bij het hostel. Het was super koud zo in de bergen en er was heel veel mist waardoor alles klam en vochtig aanvoelde. In de middag zijn we op goed geluk naar de baden van Semuc Champey gegaan, en godzijdank kwam er inderdaad best wat zon bij kijken! De baden hadden super helder water, en je kon van bad naar bad klimmen/glijden van watervallen en zwemmen. Het is een heel mooi natuurreservaat waar je mooi kan wandelen en waar elke toerist in Guatemala heen wil.
De volgende dag gingen we EINDELIJK doen waar ik al weken naar uitkeek. De candle cave tour!!! Gereed in bikini, sportschoenen en een kaars in de handen gingen we dapper achter de gids de grot in. De grot bestaat voor 80% uit water en je moest regelmatig bukken voor de stalagmieten en stalagtieten. De eerste stappen in het water waren even naar met schoenen aan, maar dit vergat je snel door alle obstakels waar je over heen moest klimmen, hele diepe delen waar je alleen maar kon zwemmen (met je kaars boven water houdend). Halverwege kwam er nog meer actie! Een waterval waar je met een touw doorheen omhoog moest klimmen. Ook kon je een stukje omhoog klimmen waar je dan weer een paar meter naar beneden moest springen. Het leukste gedeelte vond ik een spleet waar je tussendoor verdween en zo naar beneden een soort andere verdieping in plonsde. Het engste was dat we de gids 5 minuten kwijt waren in de grot. Gelukkig kwam hij na 5 minuten ons ophalen, ‘deze kant op jongens’. Door al het avontuur hadden we het een stukje minder koud.
Toen gingen we naar de rivier om van een idioot hoge schommel het water in te springen. Echt dood eng! Wij alle 4 belanden omstebeurt plat op onze borst. De gids zei: ‘again? Again?’. Ik dacht nu weet ik hoe het niet moet, de tweede keer gaat vast beter. Nou mooi niet, ook de tweede keer vol op m’n borst. Het gevolg hiervan was dat ik 2 dagen pijn had aan mijn nek en kiezen. Volgende keer ga ik het eerst vanaf een kleine hoogte proberen.
De derde bestemming was Flores. Vanuit Flores hebben we een dag tour geboekt in Tika om het centrum van de Maya’s te zien. We hadden een super leuke gids die enthousiast over de religieuze tradities vertelde die nog steeds worden uitgevoerd. Heel veel tempels en piramides waren er te zien, maar ook heel veel lagen er onder de natuur waardoor het net bergen waren. De gids wist heel veel en raden ook boeken aan die ik zeker van plan ben om te lezen! (Bijvoorbeeld het boek ‘Collapse’ van Jared Diamond.) Ook wist hij de verbanden van de maan en de zon uit te leggen waar het dorp mee in verbinding staat. Verder waren de piramides precies onder de zon gebouwd op de dagen van seizoenswisselingen. Heel interessant maar ook best ingewikkeld. Daar wil ik me dus iets meer in gaan verdiepen.
De volgende dag zijn we richting Livingston gegaan. Bij Rio Dulce hebben we een hele spannende bootreis gemaakt in een krakkemikkig bootje die bijna bezweek door de harde golven. De boot maakten 3 stops; bij een eiland vol vogels, een fort en bij warmwaterbaden. De warmwaterbaden had ik een beetje geromantiseerd; in mijn hoofd was het een geurig naar lavendel ruikend, lauw-warm bad met helder water. Dit bleek een beetje anders. Het was troebel water met af en toe een koude stroom en dan weer een warme stroom water, het rook naar zwavel en er zaten vissen in die ervan hielden om je open wondjes te happen. Het werd dus kort en krachtig gebadder.
Ook Livingston vond ik heel anders. De bevolking was veel donkerder, veel mensen spraken Engels en er was een soort rasta cultuur. We hebben in Livingston een kookcursus gekregen van een vriendelijke man die regelmatig aan het blowen was. Ik had meer ballen dan ik dacht en ik heb gewoon vis klaargemaakt!!!! De vissen hadden zelfs ogen!!!!! Ook deinsde ik niet terug voor garnalenpellen of het toekijken hoe een krab gecrunched werd. Na al die overenthousiaste moed kreeg ik te horen dat ik nog wat schubben in m’n gezicht had. Mmmmmmmmmm.
We hebben kokosmelksoep gemaakt met paprika, ui, tomaat, garnalen, krab en vissen. Hiernaast waren wat geprakte bananen die smaakten naar aardappeldeeg. De garnalen en vis vond ik boven verwachting echt heel lekker! Ik ben dus klaar om de hele vis keuken te ontdekken! (niet alles maar ik denk toch wel redelijk wat!) Hierna ging de familie van onze kok voor ons dansen en zingen en werd het maal vrolijk afgesloten. De dag hebben we in de avond afgesloten met gezichtsmaskertjes.
De volgende dag hebben we een stranddag ingelast en was het gelukkig lekker weer. Ik wilde altijd nog een keer uit een kokosnoot drinken, een vriendelijke gids zag dat ik ongeveer met mijn neus in de kokosnoot zat toen hij het voor ‘zijn’ toeristen aan het openen was. Hij vroeg dus of ik er ook één wilde en zo heb ik op mijn laatste dag in Gautemala toch nog uit een kokosnoot gedronken! Zo kon ik dus tevreden naar Nicaragua terug. We kwamen om 18u aan in Granada waar we nog een afsluitend drankje hebben gedaan en daarna onze tassen hebben ingepakt. De dag erna zouden Nathalie en ik om half 5 worden opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Van de zenuwen kon ik niet slapen en heb ik de nacht doorgekletst met andere meisjes van Hostel Mexicana. De volgende dag werd ik door Nathalie om 4.14 wakker gemaakt, was ik gewoon door de wekker heen geslapen!!! Gelukkig kon ik in 15 min. douchen en alles aanschieten en was ik net optijd voor de taxi.
Op naar Nederland!
Ook op de terugweg werd ik geraakt door stress doordat er zoveel leuke films waren!!!!!!
Bij de overstap in Atlanta werd ik nog heftig ondervraagd waardoor ik bijna bezweek onder de vragendruk en verward bijna huilend door de douane kwam. Even wat voorbeeld vragen waardoor jullie misschien begrijpen waardoor ik zo bijna overstuur was;):
*bedenk hierbij een hele enge dikke man met boos kijkende ogen en grote wenkbrauwen*
- Waar ga je heen? (naar, uuuhm, naar huuuis)
- In Brussel? (nee uuuhm, jawel, eeh, in Nederland..)
- Maar ja gaat naar Brussel? (eehjaa, dat wel, maar daarna met de auto)
- Met wie ben je? (met een vriendin)
- Is dat je vriendin? (nee, eeh gewoon een vriendin)
- Wat doe je in Nederland? (ik ben eeh, student)
- Wie heeft je ticket betaald? (eeh ik)
- Maar dat kan niet want je bent student! (eehm maar ik had een bijbaan in het weekend)
- Mprf. Ok.
- Wat deed je in Nicaragua? (eeh toerisme.)
- Loop door. (oke, ehm, fijne dag..)
Blegh, ik begin weer te stotteren en zweten als ik aan het gesprek denk!

Toen ik in Nederland aankwam waren papa, mama, Lideke, Arnie en de ouders van Arnie helemaal naar Brussel gekomen om me op te halen!! Echt zo ontzettend lief! Niemand wist dat de ouders van Arnold zouden komen en die waren in Brussel blijven slapen zodat ze op tijd op het vliegveld zouden zijn! Zo lief!! In de avond hebben we lekker gegeten en met het gezin en aanhang een Nicaraguaanse sigaar gedeeld:).

Dit was het dan. Nu kan ik weer lekker met iedereen bellen, langs gaan en hoef ik jullie niet meer op de hoogte te houden met een blog. Heel erg bedankt voor het lezen, alle reacties en ik hoop dat ik de meeste van jullie snel zie!

Heel veel besos, Aafje